Zawsze byłam śpiochem. 
Lubiłam spać i potrzebowałam dużo snu. Gdy mogłam, to spałam tak długo, aż mnie ból pleców nie budził. 
Gdy nie mogłam, ziewałam całymi dniami, niebezpiecznie lawirując na granicy zwichnięcia szczęki. 
Aż po drugiej diagnozie onkologicznej coś się zmieniło. 
Wiem, że wielu z Was, którzy mają za sobą już zasadnicze leczenie i są na tym magicznym etapie, który zwie się „remisją choroby”, zaczęło obchodzić swoje urodziny w rocznicę pozbycia się raka. 🥳
Bo po przejściu przez chorobę rodzimy się niejako na nowo. Z nową szansą, nowym doświadczeniem, z nowymi nadziejami i priorytetami. 💚
Uważam, że to całkiem fajnie mieć nową okazję do imprezy 😎 i cieszę się każdą Waszą rocznicą. 🥰
