Żaden z moich nowotworów nie dotyczył jamy ustnej. Mimo tego, przy jednym i drugim leczeniu skutki uboczne leczenia i powikłania, dotyczyły właśnie jej. 💁♀️
Za pierwszym razem, byłam leczona między innymi radioterapią, która obejmowała śródpiersie i węzły nadobojczykowe. Jednak „obszar rażenia” sięgnął wyżej… ⬆️
Na kilka miesięcy straciłam zupełnie smak, doszło do obniżenia dziąseł, a ślinę musiałam zastępować substytutem z apteki. 🤭🦷💊
Ten rak to jest dziwna bestia. 🦞
👎 Z jednej strony nas osłabia. Sprawia, że sypiemy się psychicznie i fizycznie. Że pewnego dnia nie mamy siły wstać z łóżka i zastanawiamy się, czy kiedykolwiek jeszcze będziemy mogli to zrobić.
👍 Z drugiej – wyzwala jakieś nadprogramowe moce, jakby przyciskał czerwony guzik z napisem „power”. Odkrywamy w sobie potencjał, który być może przez lata był uśpiony. Wyzwala odwagę, bo zasadniczo, niewiele jest rzeczy, które mogą nas jeszcze przestraszyć. Daje wiarę we własne możliwości.
(Dzisiejszy post miałam już od jakiegoś czasu w planach, ale został wywołany do tablicy dyskusją, która zrodziła się na grupie Kolorowe raki pod postem dotyczącym peruk.)
👉 Ogromna część pacjentów onkologicznych, w wyniku przyjmowanych terapii traci włosy. 🤷 Najczęściej jest to skutek uboczny chemioterapii, ale też naświetlań w okolicach głowy, konieczności odsłonięcia pola operacyjnego czy innych form leczenia.
Włosy lecą, nie pytane nikogo o zdanie. 🛬 Czasami udaje się je powstrzymać czepkami chłodzącymi, ale spora grupa pacjentów staje się w pewnym momencie łysa.
Całkiem lub połowicznie. 👩🦲👴
Sama dostąpiłam tego wątpliwego zaszczytu 2,5 razy (raz utraciłam włosy na części głowy w wyniku naświetlań, a dwukrotnie całościowo w wyniku chemioterapii). 😕
Do faktu utraty włosów można podejść rozmaicie. Jest kilka wariantów wyboru, co zrobić z taką łysą łepetyną. Która opcja jest najlepsza?
