Jeszcze gdzieś ktoś dopija ostatnie bąbelki szampana…
A ja na początku tego roku chciałam się Was spytać, czy czujecie się piękni? 
Tak zwyczajnie, na co dzień. 
Nie na balu sylwestrowym, lecz gdzieś między cyklami chemii albo w drodze na rehabilitację. W wygodnym dresie, a nie połyskliwej sukience.
Czy, gdy widzicie w lustrze człowieka (być może bez włosów, być może z bliznami, być może z opuchniętą twarzą albo odwrotnie – bardzo wychudzoną), to potraficie o nim pomyśleć, że jest piękny? 
To trudne, prawda? 
Być może jego powierzchowność jest zniekształcona przez bieżące OKOLICZNOŚCI. Mimo tego – to jest piękny człowiek! Bo nie trzeba mieć kompletnych rzęs ani gładkiej skóry, by nim być. 
Piękno drzemie w każdym ludzkim istnieniu. 
W każdym z Was. I we mnie też.
bo wtedy będzie łatwiej, aby i nowy 2022 rok – był piękny. Takiego Wam życzę!
